Opdracht 13: Verslag boekpresentatie

 

A.   Verslag eigen presentatie (voorbereiding + terugblik)

Descamps, L. (2011). Hart van Goud. Sint-Niklaas: Abimo Uitgeverij.

Hart van goud, Luc Descamps – boekpromotie

Een boek kiezen voor deze opdracht liep niet van een leien dakje. Er zijn immers ontzettend veel boeken die ik zou willen aanraden aan iedereen hier. Omdat ik er niet in slaagde een hiërarchie binnen mijn lijst van favoriete boeken te integreren, en sommigen onder jullie boeken promootten met een voor jullie meer emotionele dan literaire waarde, besloot ik ook een boek te kiezen dat voor mij een speciale betekenis heeft. Ik heb het over Hart van Goud van Luc Descamps. Ik heb ook andere boeken van Descamps gelezen, en hoewel het literair bekeken zeker geen slechte boeken zijn, staan ze niet meteen in mijn toplijst. Waarom ik dan toch één van Descamps’ boeken promoot? Simpel, zoals ik al zei heeft het een enorme emotionele en speciale waarde voor mij. Hart van Goud begint namelijk bij dit krantenartikel. ‘Jonas (13) sterft onder campingcar van ouders.’ Geen leuk artikel, en zeker niet toen ik het voor de eerste keer las. Jonas was/is namelijk een vriend die ik in het eerste middelbaar leerde kenen. Hij was één van de zes vrienden uit onze vriendengroep.
In augustus van 2010 gebeurde het ergste wat je je kan voorstellen. Jonas en zijn gezin kwamen terug van vakantie met hun camper, maar een verkeersongeluk rukte onze vriend weg uit het leven. Na een paar maanden kwam het eerste gerucht over een jeugdroman over Jonas. Het klinkt vrij hallucinant. Een vriend sterft, en plots wordt er een boek over hem geschreven. Maar toen ik hoorde dat Luc Descamps de pen zou hanteren, klonk het toch al iets aannemelijker. Nieuwsgierig, en deels vereerd als ik was, stuurde ik een mail naar Luc Descamps zelf, om na zeer korte tijd al een positieve bevestiging te krijgen. Er was effectief het plan om Luc samen te laten zitten met Jonas’ beste vrienden en familie om zo – geheel op eigen initiatief van Luc, die diepgeraakt was door het nieuw en vond dat hij iets moest doen – het leven en vooral de gedachten van Jonas te vereeuwigen. Het eindproduct, dat begon bij dat idee, heb ik hier nu bij. ‘Hart van Goud’ van Luc Descamps.
Ik heb Hart van Goud maar één keer gelezen. Ik las het die ene periode in een mum van tijd uit, sloot het boek en deed het nooit meer open. Meestal herlees ik boeken die ik goed vind, maar dit was speciaal. In feite heb ik het voor deze opdracht voor het eerst in jaren terug geopend. Iets waar ik bijzonder genoeg geen spijt van heb.
Het boek kan heel veel steun en verwerking bieden voor kinderen die iemand verloren hebben. Daarnaast is het eigenlijk een verzameling van vele leuke anekdotes die iedereen wel bekend klinkt. Het is ontzettend toegankelijk voor kinderen. Een voorbeeld hiervan toon ik in het fragment dat ik zal voorlezen.

FRAGMENT:

Zo is de sfeer van het boek ongeveer. Jonas die terugblikt op zijn leven en anekdotes aanhaalt waar iedereen zich wel in kan vinden.

Vragen:

- Zijn er tradities of gewoontes die jullie in je vrienden- of kennissenkring gestart/geïntroduceerd hebben, waarvan jullie willen dat ze geëerd worden wanneer je dood bent? Of waarvan je wilt dat ze in hun herinnering gekoesterd worden?

- Het fragment sloot ik af bij iets wat Jonas zei:
“Nu sta ik al de eeuwige valsspeler langs de kant toe te kijken hoe de haai zich met gesloten ogen uitslooft om iemand te pakken te krijgen. Mij zullen ze nooit meer aantikken.”
Hoe kwam dat aan bij jullie? Hard, terug met beide voeten op de grond gezet, klonk het nuchter? … Vind je het passend dat de auteur een leuke anekdote afsluit met een plotse realiteit over het feit dat Jonas inderdaad nooit meer zal kunnen meespelen? In zekere zin is het een soort weerspiegeling van de onverwachtheid en onvoorspelbaarheid waarmee Jonas razendsnel uit ieders leven gerukt werd. Voelen jullie dat ook zo aan?

Naast alle emotionele aspecten raad ik het boek ook gewoon aan omdat het een goede jeugdroman is. Zeker niet te lang, gevuld met humor, het geeft moralen mee, het help de dood van iemand te verwerken en bovenal: het is ontzettend toegankelijk voor kinderen, die zichzelf erg hard in Jonas zullen herkennen. Als laatste ben ik Luc Descamps niet alleen erg dankbaar voor de ongelooflijke eer die hij Jonas toebedeelde. Hij gaf niet alleen Jonas, maar ook de dichter in hem een speciale plek in het boek. Doorheen het boek lees je verschillende gedichten die Jonas zelf geschreven heeft, één ervan heeft hij me op de dag dat hij het schreef zelfs nog voorgelezen. Ik zeg het niet gauw, en zeker niet gauw oprecht over iemand; maar die jongen had echt talent. Het is vreselijk dat hij geen lang leven kon leiden, maar iemand die op zo’n jonge leeftijd zo’n leuke gedichten kon schrijven, had misschien wel een toekomst als dichter kunnen hebben.
 

Ten slotte wil ik dit hele gebeuren nog positief afsluiten met een leuk weetje. Jonas spreekt in het boek over een ‘Lana’, zijn beste vriendin. Ook Lana zat in mijn klas, samen met Jonas. Zij was zijn grote liefde, en geloof me vrij: er zijn erg veel jongens die Lana als eerste grote liefde beschouwen, en niet zonder reden. Nu, die Lana, de enige echte persoonlijkheid zelven, is dit jaar begonnen aan de lerarenopleiding, hier op KdG. Momenteel doet ze haar eerste jaar LO en natuurwetenschappen. Mocht je haar tegenkomen, ik weet niet of het een goed idee is om haar te confronteren met de dood van een goede vriend. Maar zij is het levende bewijs dat dit allemaal echt was, is en zal zijn.

Persoonlijke toelichting:

In grote lijnen heeft mijn presentatie het effect gehad dat ik verwachtte. Iemand die een boek over zijn overleden vriend komt voorstellen is immers geen alledaags gebeuren.
Maar hoewel ik denk dat dat emotionele aspect zeker een aandachtstrekker is denk ik persoonlijk niet dat sommige van onze studenten het boek ook effectief willen lezen. En daar geef ik ze volledig gelijk in. Tijdens mijn presentatie zelf zei ik al dat het boek bepaald geen literaire hoogvlieger is. Het is zeer kindvriendelijk geschreven maar voor iemand met een hogere lezerscompetentie vormt het allerminst een uitdaging. Voor persoonlijke doeleinden zal niemand het dus lezen, denk ik. Daar zijn we allemaal al wat te oud voor. Maar toch denk ik dat er een kans bestaat dat Hart van goud ooit in iemands lessen gebruikt zou kunnen worden. Ik denk dat ik er namelijk wel vrij goed in geslaagd ben om te laten merken dat het een boek is dat een prachtige kans biedt om thema’s als dood en verlies aan te brengen in je klas. Voor kinderen die al iemand verloren zou het een aanrader kunnen zijn voor een boekbespreking, al kan je er dan best natuurlijk geen emotionele boel van maken.

 

B.   Meest overtuigende presentaties

1)      Ik ontsnapte uit Auschwitz - Rudolf Vrba => Kenneth Beyers
Het zou niet moeten verbazen dat de presentatie van Kenneth op mijn nummer één staat. Na zijn presentatie was de klas volledig stil, en dat had niet enkel te maken met het zware thema. Hij wist ook het perfecte fragment uit te kiezen om voor te lezen. Een fragment dat niets van het plot verklapte, maar wel karakteriserend is voor de ‘feel’ van het boek. Ik ben vast en zeker van plan het boek eens aan te schaffen. Toen ik een paar maanden geleden in de boekenwinkel was, had ik hem bijna mee gegrist. Maar wegens heel wat tijdgebrek heb ik het toch nog even laten liggen. Maar hoe dan ook zal ik het ooit lezen.  

 

2)      Animal Farm - George Orwell => Tom Pelgrims
Als kind heb ik nooit de film Animal Farm gezien en ik wist zelfs niet van het bestaan ervan af. Terwijl iedereen in de klas bevestigend en herkennend knikte, kwam ik dus volledig uit de lucht vallen. Maar ik kan wel zeggen dat ik volledig gegrepen was door het interessante verhaal. Ook het fragment en de bijhorende belevingsvragen waren goed gekozen. Zodra de presentatie gedaan was, stond het boek al op mijn verlanglijstje.

 

3)      Daar is hij weer - Timur Vermes => Nine Lodewyckx
Hoewel niet per se de presentatie mij wist te overtuigen om dit boek te lezen, deed het onderwerp dat zeker wel. Ik ben iemand die graag grenzen test – zij het op toelaatbare niveaus – en tegelijkertijd vraag ik me ook vaak af hoe het heden zou zijn als er in het verleden en minuscuul aspect anders verlopen zou zijn. Ik vraag me dan vaak af aan welke vlindereffecten we ons dan hadden kunnen verwachten.
Daar is hij weer lijkt daarvoor de perfecte combinatie. Langs de ene kant stelt de auteur zich de vraag over wat als Hitler plots in het heden zou ontwaken en dus niet dood bleek te zijn. En tegelijkertijd lijkt Vermes een aantal grenzen op te zoeken door een roman te schrijven over Hitler in deze tijd, terwijl Hitler nog een vrij globaal taboe is. Het onderwerp en thema hebben mij op zichzelf dus zeker kunnen interesseren.

 

4)      Wachten op Apollo - lida Dijkstra => Nathaniël Dubois
Nathaniël wist me vooral te overtuigen met het praktische nut van zijn boek. Waarschijnlijk zal het boek ook leuk en vlot lezen, maar dat is niet wat me overtuigde. Aangezien ik geschiedenis studeer en plan dit vak te geven is Wachten op Apollo erg interessant om Griekse mythes aan te brengen in lessen over Hellas. Maar ook voor Nederlands is het zeker een boeiend boek om leerlingen kennis te laten maken met mythes. Een boek voor op mijn lijstje, maar dus vooral om praktische en didactische redenen.

 

5)      Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht -Mark Haddon => Seppe Jacob
Hoewel ik niet zo erg ben voor realistische romans – ik ben immer nogal een fan van fictie – wist Seppe me toch warm te maken voor zijn roman. En dat ligt niet meteen aan het verhaal zelf. Nee, dit is één van die vrij uitzonderlijke gevallen waarin een boek mij wist te overtuigen met enkel de schrijfwijze. Of het nu aan het fragment dat Seppe koos ligt of niet, de stijl die de auteur gebruikt had bij mij als effect om meer te willen lezen.

 

6)      Het Grote Misschien – John Green => Maud Cornelissen
Hoewel ik Het Grote Misschien uiteraard al gelezen heb (voor de blogopdracht van vorig jaar) staat de presentatie toch in mijn toplijstje. Ik zal niet zeggen dat de presentatie me er toe bewogen heeft het boek te willen lezen. En dat om de simpele reden dat ik al weet dat het een goed boek is. Wat ik dan wel goed vond aan de presentatie is de motivatie van Maud om het te promoten. Het is naar mijn mening inderdaad zo dat John Green de lezer weet te verrassen. Hoewel ik bij het openslagen van het boek toch ook wat twijfels had, kan ik eerlijk zeggen dat ik al na een paar tientallen pagina’s moeite had met het wegleggen ervan. En dat kwam mooi naar voren in Mauds presentatie. Zoals ze zelf zei heeft het boek zo’n grote indruk nagelaten dat ze het meermaals opnieuw heeft gelezen. Een daarom staat haar presentatie dus in mijn toplijst: vanwege het vertrouwde gevoel dat naar voren kwam.